Εκλογή του κ. Martin Quack, καθηγητή του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας Ζυρίχης ως αντεπιστέλλοντος μέλους της Ακαδημίας Αθηνών στον κλάδο της Φυσικοχημείας, στην Τάξη των Θετικών Επιστημών.

Αθήνα 13 Ιουνίου 2019

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η Ακαδημία Αθηνών εξέλεξε σήμερα, Πέμπτη, 13 Ιουνίου 2019, τον καθηγητή του Ελβετικού Ομοσπονδιακού  Ινστιτούτου Τεχνολογίας Ζυρίχης κ. Martin Quack ως αντεπιστέλλον μέλος της στον κλάδο της Φυσικοχημείας, στην Τάξη των Θετικών Επιστημών.

Ακολουθεί συνοπτικό βιογραφικό σημείωμα του κ. Martin Quack.

Ο καθηγητής Martin Quack γεννήθηκε στο Darmstadt της Γερμανίας το 1948, σπούδασε Χημεία και Φυσικοχημεία στο Darmstadt, στην Grenoble και το Göttingen όπου έλαβε και το δίπλωμά του (Dipl. Chem.). Στην συνέχεια, μετά από ένα εξάμηνο στο Ινστιτούτο Κβαντοχημείας στην Upsala της Σουηδίας και τρία έτη στην Ecole polytechnique federale de Lausanne, έλαβε το διδακτορικό του το 1975. Μετά από τρείς μεταδιδακτορικές θέσεις στην Ecole polytechnique federale de Lausanne, στο Göttingen και στο University of California, Berkeley (με τον καθηγητή W.H. Miller) έκανε την υφηγεσία του στην Χημεία των Laser και IR-multiphonon excitation στο Πανεπιστήμιο του Göttingen, το 1982 έγινε καθηγητής (Full Professor) στο Πανεπιστήμιο της Βόννης και από το 1983 μέχρι σήμερα είναι Καθηγητής στο Ελβετικό Ομοσπονδιακό  Ινστιτούτο Τεχνολογίας Ζυρίχης.

Η έρευνα του Martin Quack εστιάζεται κυρίως στην φασματοσκοπία υψηλής διακριτικότητας (high resolution spectroscopy) την χημεία των υπερύθρων laser και την κινητική των στοιχειωδών σωματιδίων σε πολυατομικά μόρια. Διατύπωσε τις βάσεις των κανόνων συμμετρίας στις χημικές αντιδράσεις με βάση τις αρχές της προσεγγιστικής διατήρησης της ισοτιμίας (parity) και της συμμετρίας του πυρηνικού spin. Εισήγαγε την φασματοσκοπία υψηλής διακριτότητας για την μελέτη της δυναμικής συμπεριφοράς των μορίων στο επίπεδο των fs και ns χρονικών κλιμάκων και διατύπωσε την αρχή της οιονεί αδιαβατικής σηράγγωσης των χημικών αντιδράσεων συμπλόκων με δεσμούς υδρογόνου και εναντιομερών μορίων. Η πρόσφατη ερευνητική δραστηριότητα της ομάδας του εστιάζεται στην μελέτη της παραβίασης της ισοδυναμίας (parity).

Για την εργασία του στις περιοχές αυτές έχει λάβει πολλά βραβεία όπως το Nernst-Haber-Bodenstein της Bunsen Society το 1982, το μετάλλιο Bourke της Royal Society of Chemistry, το βραβείο Otto Bayer, το βραβείο Paracelsus της Ελβετικής Χημικής Εταιρίας (2002), το μετάλλιο Schrödinger του Πανεπιστημίου του Innsbruck (2009) και το βραβείο Wilhelm-von-Hofmann της Γερμανικής Χημικής Εταιρίας το 2012. Έχει εκλεγεί Εταίρος της American Physical Society το 1990, μέλος της Γερμανικής Ακαδημίας Επιστημών Leopoldina (1998), της Ακαδημίας του Βερολίνου (1999) και είναι επίτιμός διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Göttingen, καθώς και μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών το  2017.  Έχει στενούς δεσμούς με την Ελλάδα και τον Οκτώβριο του 2018 διοργάνωσε στην Ακαδημία Αθηνών διεθνές Συνέδριο Φυσικοχημείας σε συνεργασία με δύο  Έλληνες επιστήμονες.